گیم و توهم
بازيگران بازيهاي ويدئويي ـ رايانه اي، تحت تاثير موضوعها و مضامين طرح شده در بازي هايي كه انجام مي دهند، قرار گرفته، از آنها تاثير مي پذيرند. از سوي ديگر، با توجه به مضامين بازيهاي ويدئويي ـ رايانه اي كه در غالب مواقع، بازيگر را در حد، و شأن و اندازه خدا، فرمانرواي كهكشانها، جادوگر، قهرماني شكست ناپذير و مانند آنها، مطرح مي سازند؛ انتظار مي رود، بازيها به القاي هويتي كاذب به كاربران خود بينجامد و شدت تاثيرگذاري آنها، در كاربراني كه به شكل افراطي از بازيها استفاده مي كنند، زياد باشد.
و بالطبع تاثير اخير، در سطح كودكان خردسال كه بين تخيل و واقع، تمايز چنداني قائل نمي شوند، از شدت بيشتري برخوردار خواهد بود.
يكي از پژوهشگرانِ تحقيق، در گزارش رفتار خواهرزاده 7 ساله اش كه به شكل بالنسبه افراطي، به انجام بازيهاي ويدئويي مي پرداخت، مي نويسد:
“نويد پسر 7 ساله ايست كه وقت زيادي را در خانه، صرف بازيهاي ويدئويي مي كند. وي در حين بازي با بيان عباراتي مانند: من مي كشم، من نابود مي كنم، من تيراندازي مي كنم و نظاير آنها، در عمل نشان مي دهد كه چقدر زياد تحت تاثير بازي، قرار گرفته است. نويد به دليل برنده شدن در بازيهايي كه انجام مي دهد، رفته رفته خود را كودكي شكست ناپذير تصور مي كند و وقتي كه در كوچه يا مدرسه، در جريان بازيهاي دوستانه متحمل شكست مي شود، اين مسئله به شدت بر وي گران آمده، او را به ميزان زيادي متأثر مي كند.”
اگرچه در بازيگران بزرگسال شدت توهم زدگي، به اندازه بچه هاي كم سن و سال نيست، ولي بسته به بافت شخصيتي افراد، ميزان ساعات و مضامين مورد استفاده آنها، انجام بازيها موجب هم ذات پنداري كاربر با قهرمانهاي بازي شده، در توهم زده شدن وي مؤثر واقع مي آيد.
مصاحبه با كاربران كلوپها و گيم نتها، دلالت بر آن دارد كه در موارد سطحي تر، كاربران ممكن است در خوابهايشان، احساس كنند، در حد، شأن و اندازه قهرمانهايي كه در بازي با آنها سر و كار داشته اند، قرار دارند. اما در موارد عميق تر، گاه كاربر در جريان بازي، چنان محو شخصيتهاي بازي شده و با آنها انطباق مي يابد كه بلافاصله در محوطه كلوپ يا گيم نت يا بيرون آن، در برخورد با ساده ترين مسايلي كه رخ مي دهند، همچون قهرمان بازي، دست به پرخاشگري زده، با مشت و لگد زدن در صدد حل مسئله بر مي آيند. نمونه هايي از اظهار نظر كاربران پيش گفته، در شدت توهم زدگي ناشي از كاربري بازيهاي ويدئويي ـ رايانه اي در زير آمده است:
* من الان زياد بازي نمي كنم، ولي زماني كه خيلي بازي مي كردم، آنقدر محو بازي و هيجان مي شدم كه احساس بزرگي مي كردم و با بچه ها دعوايم مي شد. در خانه هم من سر اين كه چقدر بازي كنم، حتي با پدر و مادرم، دعوا مي كردم.
* من وقتي زياد بازي مي كنم، احساس مي كنم جاي افراد و شخصيتهاي بازي قرار گرفته ام و خود به خود دوست دارم، مثل آنها رفتار كنم.
وقتي آدم زياد بازي مي كند، فكر مي كند دنياي بيرون هم مثل دنياي بازي است، و اين مسئله آدم را دچار اشتباه مي كند.
منبع: تلخیص از کتاب بازیهای ویدیویی ـ رایانه ای