تنها یک دقیقه

متن زیرپیام تصویری آیت‌الله‌ جوادی آملی درباره هنر و بازیگری در همایش «هنر ولایی» است. بیانات آیت‌الله جوادی آملی(دام‌ظله) از این حیث اهمیت دارد که برای اولین بار است ایشان در این باب نگاه و نظر خود را به جامعه فکری کشور ارائه می‌کنند  نگاه دینی، فلسفی آیت‌الله جوادی آملی به عنوان یکی از علمای بزرگ تشیع چراغ راهی است برای فعالان عرصه هنر و بازیگری.

آنچه می تواند هنر ولایی را برای ما معنادار کند بررسی معنای هنر از یکسو، و ولایت از سوی دیگر و ترکیب معقول و مقبول این دو واژه پر برکت از سوی سوم است. هنر وقتی می تواند معقول و مقبول باشد که ریشه عقلانی داشته باشد از یکسو، در کارگاه خیال دقیقا مهندسی شده باشد از سوی دوم، و خروجی آن هم یک جمال محسوس باشد از سوی سوم، اگر ریشه عقلانی نداشته باشد یک هنر خیالی است نه هنر انسانی و معقول اگر ریشه عقلانی داشته باشد و در کارگاه خیال مهندسی روی آن اعمال نشده باشد آن یک مطلب علمی است که در کتاب ها هست ولی این توان آثار هنری را ندارد و اگر در کارگاه خیال خوب هندسی شد لکن در اثر ضعف رابطه حس و خیال خروجی آن جمال محسوس نبود بازده خوبی هم نخواهد داشت.

صفحات: 1· 2

تصميم گرفتيم تا با اتكا به نظرات مقام معظم رهبري، به يك مسئله‌ي قديمي كه اين روزها به علت توسعه‌ي شبكه‌هاي ماهواره‌اي فارسي زبان بيش از هر زمان ديگري مطرح مي‌شود، پاسخ بگوييم.   مدت‌هاست كه انتقاد رسانه‌هاي اصولگرا از برنامه‌هاي پرمخاطب تلويزيون كه با برخي از خط قرمزهاي ايراني اسلامي ما تطابق ندارند، -همچون برنامه‌هاي تحويل سال يا مجموعه «ساختمان پزشكان»- با اين پاسخ از سوي سياست‌گذاران صداوسيما و برخي از مخاطبين روبرو مي‌شود كه با اين نوع سخت‌گيري‌ها ته‌مانده مخاطبين رسانه‌ي ملي هم به سمت ماهواره‌ها و برنامه‌هايي چون «آكادمي گوگوش» و سريال «حريم سلطان» و … جذب خواهند شد. از اين رو، برآن شديم تا در دومين شماره‌ي از سلسله مطالب «توصيه‌هاي فراموش شده» از ميان بيانات ارزشمند مقام معظم رهبري، به انتقاد اين دسته از مخاطبين پاسخ دهيم. آنچه در ادامه مي‌خوانيد بخشي از فرمايشات مهم حضرت آيت‌الله خامنه‌اي در سال 83 در جمع مديران صداوسيماست:   «گاهی اوقات افزایش مخاطب به قیمتی است که نمی‌ارزد. آن‌ها جذب می‌شوند، اما به چه جذب شده‌اند؟ به چیزی که یا منفی است و یا خنثی…   مرحوم سیدقطب جریانی‌ را در یکی‌ از کتاب‌هایش می‌نویسد که من پیش از انقلاب آن کتاب را ترجمه کردم. می‌گوید به یکی‌ از شهرهای‌ امریکا رفتم و دیدم دم درِ یک کلیسا اطلاعیه‌ای‌ نصب کرده‌اند: «امشب یک برنامه‌ی‌ رقص و شادی‌ و شام سبک و موسیقی‌ اجرا می‌شود.»! تعجب کردم که کلیسا به چه مناسبت اینها را اعلام کرده! می‌نویسد: «کنجکاو شدم در آن ساعت معین بروم ببینم چه خبر است دیدم بله، یک سالن رقص در کنار سالن کلیساست؛ زوجهای‌ جوان می‌آیند و می‌رقصند؛ موسیقی‌‌های‌ محرک و شهوانی‌ هم پخش می‌شود! افراد یک خرده مسن‌تر هم کنار نشسته‌اند و تماشا می‌‌کنند و از نگاه کردن لذت می‌‌برند! کشیش هم اواخر شب روی‌ سن ظاهر شد و با رفتار خیلی‌ آرام و ملایم رفت نور چراغها را تنظیم کرد! می‌‌گوید فردا رفتم سراغ کشیش؛ گفتم شما کشیش هستید یا کاباره‌دار؟! این جا کلیساست یا سالن رقص؟! کشیش گفت من به این وسیله می‌‌خواهم جوانها را به کلیسا جذب کنم!» این طوری‌ می‌ شود جوانها را به کلیسا جذب کرد؟! جوانها به کلیسا جذب نشدند، بلکه به سالن رقصِ متعلق به کلیسا جذب شدند! سالن رقصِ متعلق به کلیسا مگر امتیازی‌ دارد؟

اگر بناست فیلم یا برنامه‌یی‌ پخش شود و تأثیر سوئی‌ بگذارد، چه فرقی‌ می‌‌کند که من پخش کنم یا رقیب من؛ در هر دو صورت بد است؛ پس چرا من پخش کنم؟ به نظر من این منطق مهمی‌ است و باید به آن توجه داشت.» (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با رئیس و مدیران سازمان صداوسیما ۱۳۸۳/۰۹/۱۱)

  اين البته تنها تصريح ايشان بر اين مبحث نيست؛ رهبر معظم انقلاب در حكم انتصاب مجدد آقاى دكتر على لاريجانى به رياست سازمان صدا و سيما - كه اين حكم‏ها معمولاً انعكاس چكيده‏اي از مهم‏ترين مطالبات رهبري از مسئولين صداوسيماست- اين‌چنين مي‌نويسند: «تنوع و جذابیت در صدا و بخصوص سیما شرط لازم توفیق آن رسانه است ولى این نباید موجب گرایش به شیوه‌هاى زیان‌بخش و مخرب گردد. ترویج فرهنگ غربى و استفاده‌ى ابزارى از جاذبه‌هاى جنسى یا استفاده از موسیقی‌هاى لهوى و حرام و چیزهایى از این قبیل نباید به بهانه‌ى جذاب كردن تلویزیون به این دستگاه مؤثر كه در معرض دید همه‌ى قشرها و خانواده‌ها است راه یابد.» (۱۳۷۸/۰۳/۰۵)

عفاف وحجاب یکی از ارکان اساسی فرهنگ جامعه اسلامی ما است که درطی سال‌های پس از انقلاب، همواره محل بحث وچالش‌های فراوانی بوده است. درحالی‌که عفاف مفهومی فردی واجتماعی است،حجاب امری صرفاًاجتماعی می‌باشد که نقش مهمی در تحکیم پایه‌های اخلاقی وانسانی جامعه دارد.   دراین میان سینما به‌عنوان رسانه‌ای پویا و محبوب با پتانسیل‌های بالا، جایگاه ویژه‌ای در امر حفظ و ترویج حجاب دارد. هنر سینما و جذابیت همراهش، همان‌طور که می‌تواند مروج حجاب باشد، می‌تواند عنصر موثری در سرکوب و تخریب چهره حجاب در جامعه باشد. چه بسا اگر نتواند رسالت خود را دراین زمینه به خوبی اجرا کند، آثار زیان‌بارتری نسبت به سایر محصولات فرهنگی، به بار آورد. الگوبرداری از هنرمندان جدا از درست یا نادرست بودنش، امری اجتناب‌پذیر است.

ناگفته نماند که سینماگران ما وظیفه بسیار سخت‌تری نسبت به سایر هم‌کیشان خود درسایر نقاط جهان دارند. ایستادگی در برابر فطرت اصیل سینما که هنری برخاسته از شهوت وشهرت است و ایفای نقش همراه با عنصر جذابیت وسرگرمی، بدون انگاره‌های جنسی و خودنمایی کار بسیار مشکلی است.

قابل ذکر است که سینمای فعلی ایران، همواره بسیار پاک و انسانی‌تر از سینمای غرب بوده است. با این حال مسیری که این سینما طی می‌کند با مسیر آرمانی و مورد انتظار ما بسیار فاصله دارد.

بررسی کارنامه سینمایی دولت نهم و دهم از این جهت قابل اهمیت است که نمی‌توان نقش مهم و تاثیرگذار مسئولین را در صدر مدیریت فرهنگی و هنری کشور، انکار کرد.

سینمای ایران درحالی وارد چهارمین دهه‌ی خود می‌شود که سه دوره متفاوت را پشت سر گذاشته است؛

دوره اول، دوره‌ای شعار زده، سرد و بی‌روح و همراه با نظارتی سخت‌گیرانه! و سپس دوره دوم، دوره حیاتی نو با گرایشات سکولاریستی و غرب‌زده، که تفکرات روشنفکرانه زیربنا و محتوای اصلی اکثر فیلم‌ها را در آن دوره تشکیل می‌داد و دوره سوم، دوره‌ای منفعل و بی‌هدف که می‌توان آن را دوره‌ی گام‌های سرگردان نامید؛ گام‌های که گاه به عقب و گاه به جلو برداشته شدند.
 
مهم‌ترین نقطه اشتراک این دوره‌ها، مدیریت سینما با بودجه و نظارت دولتی می‌باشد.
 
و اما مسئله حجاب و عفاف در سینمای دوره سوم مقوله‌ای‌ست که به نظر می‌رسد دولت احمدی‌نژاد به آن توجه هدفمندی نداشته است. با توجه به اینکه سینما جايگاهی‌ست كه هنرمندان چه مرد وچه زن،  با رفتار و پوشش خود، ارزش‌های فرهنگی حاکم بر کشور را تحت شعاع قرار داده و چه بسا ناخواسته یا از روی تعمد آنها را زیر سوال می‌برند، لزوم مسئله نظارت بر فیلمنامه‌ها، اهمیت دوچندان می‌یابد.
 
یکی از مهم‌ترین نقدهای وارده به وزارت فرهنگ و ارشاد در دولت نهم، استفاده از کادر مدیرانی بود که در دوره‌های قبلی نیز مدیر بودند.

افرادی که به دوره مدیریت‌شان نقدهای بسیار وارد بوده است و اختلاف سلیقه در دیدگاه‌های این آقایان و مدیران راس امور دولت نهم، امری عیان بود.

متاسفانه به رغم تصويب برنامه و طرح‌های راهبردی در امر ترویج حجاب و عفاف در دوره وزارت «صفارهرندي» وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي دولت نهم و «سید محمد حسینی» وزیر وقت دولت دهم، متاسفانه گام‌هاي مثبتي در اين زمينه بر داشته نشد و بیشتر از قبل مسئله حجاب در سینما زیر سوال رفت.
نشان دادن حجاب به عنوان نماد طبقه فقیر یا مسن جامعه، نمایش زنان فقیر و سرخورده با حجاب چادر و در مقابل نمایش زنان ثروتمند و تحصیل کرده با ظاهری بی‌حجاب، منحصر کردن حجاب به مجالس ختم و یا مراکز دولتی و البته مراکز منفوری همچون زندان‌ها و… از جمله مواردی است که علیه حجاب به کار برده شده است.

برخلاف ادعایی که بعضی‌ها از بیان علنی آن نیز واهمه دارند، می‌توان با نگاه به لیست فیلم‌های پرفروش متوجه این مطلب شد که حفظ حجاب موجب کاهش فروش و کیفیت بازی و جذابیت فیلم‌ها نمی‌شود و مانعی دست وپا گیر نخواهد بود.

نمونه بارزی از عدم رعایت حجاب وحیا و یا تخریب چهره حجاب را می‌توان در فیلم‌های کمدی و تجاری دید. فیلم «ورود آقایان ممنوع»، «زن‌ها شگفت انگیزند»، «سه درجه تب»، «زنان ونوسی مردان مریخی»، «سن پطرزبورگ»، «پسر تهرونی»، «سرود تولد» و… فیلم‌های از این دست بودند.

در این میان، فیلم‌هایی که با دیدگاه فمنیستی و یا شبه روشنفکری ساخته شدند همچون «جدایی نادر از سیمین»، «بی‌خود وبی‌جهت»، «برف روی شیروانی داغ»، «قصه پریا» و… نیز هرکدام به نحوی مسئله حجاب را زیر سوال بردند.

متاسفانه جشن‌ها و جشنواره‌های سینمایی متعددی که سالانه برگزار می‌شود و مکانی برای تجمع و میتینگ هنرمندان و سینماگران و همچنین تریبونی برای ابراز عقیده آنان می‌باشد، نتوانسته است بر اساس ارزش‌های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران عمل کندوچه بسا از اساس‌نامه و اهداف اصلی خود دور نیز شده‌اند.
 
مدگرایی و خودآرایی هنرمندان زن جزء جدایی‌ناپذیر تشریفات در این مراسم‌هاست. انصاف نیست که مخارج این مراسمات از هزینه بیت‌المال صرف می‌شود ولی در مقابل نتیجه منفی و اثر مخرب برجای بگذارند. این درحالی‌ست که حضور سینماگران در جشنواره‌های خارجی به مراتب وضع بدتری را داشته است. حضور بر روی فرش‌های قرمز همراه با کشف حجاب، مسئله‌ی روزافزونی است که نمی‌توان از پیامدهای منفی‌اش چشم‌پوشی کرد و البته نظارت کم‌رنگ مسئولین دراین‌باره خود حائز اهمیت است.

مهم‌ترین رویداد سینمایی هر سال، جشنواره بین‌المللی فیلم فجر است. علی‌رغم آنکه این جشنواره یکی از بی‌برنامه‌ترین و غیر اصولی‌ترین جشنواره‌های فیلم در دنیا می‌باشد، با این حال مروری کوتاه بر آخرین جشن سینمایی دولت دهم یعنی سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر خالی از لطف نیست. البته مرسوم آن است که عملکرد یک مجموعه را ابتدا در یک بازه زمانی معین بررسی و سپس نتایج سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات آن مجموعه را در انتهای آن بازه زمانی ارزیابی نمود اما همان‌طور که اشاره شد تفاوت نگاه مسئولین سینمایی حتی در این هشت سال دولت آقای احمدی‌نژاد نیز فراز و نشیب‌های عجیب و گاه باورنکردنی داشته است.

نگارنده با مشاهده 25 فیلم بخش سودای سیمرغ سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، این فیلم‌ها را از نظر آماری مورد بررسی قرار داده که وضعیت حجاب در آنها از این قرار است:

نوع آرایش و گریم بازیگران از منظر اسلامی:
1ـ همه‌ی بازیگران گریم مناسبی دارند.            32%

2 ـ اکثر بازیگران گریم مناسبی دارند.        32%

3ـ تعداد محدودی از بازیگران گریم مناسب دارند.        20%

4ـ هیچ کدام از بازیگران گریم مناسبی ندارند.    16%

پوشش مو از منظر اسلامی:
1ـ همه‌ی بازیگران پوشش مناسبی دارند.        42%

2ـ اکثر بازیگران پوشش مناسبی دارند.        21%

3ـ تعداد محدودی از بازیگران پوشش مناسب دارند.    17%

  4ـ هیچ کدام از بازیگران پوشش مناسبی ندارند.    20%

نوع لباس و رنگ آن از منظر اسلامی:
1ـ همه‌ی بازیگران لباس مناسبی دارند.            40%

2ـ اکثر بازیگران لباس مناسبی دارند.        28%

3ـ تعداد محدودی از بازیگران لباس مناسبی دارند.    20%

4ـ هیچ کدام از بازیگران لباس مناسبی ندارند.    12%

اختلاط محرم و نامحرم: 1ـ دارد        36%

2ـ ندارد        64%

  مسئله تعهد به خانواده (عدم وجود روابط باز و بی‌بندوبار و نمایش یک خانواده غربی):
1ـ دارد        65%

2ـ ندارد        35%

ارزش‌انگاری غیرتمعقول و معتدل

1ـ دارد        76%

2ـ ندارد        24%  

حال اگر همین نگاه آماری را به سی‌امین جشنواره فیلم فجر داشته باشیم با نتایج تأسف‌بارتری مواجه خواهیم شد و حتی در آنجا با مسئله‌ی خاصی چون پرداخت ویژه به بحث «خیانت» نیز مواجه می‌شویم.

جدا از اینکه هیات انتخاب هر جشنواره‌ای اختیار تام برای پذیرش یا رد آثار دریافتی را دارد و با وجود قبول این مسئله که «عدم نمایش آثار مسئله‌دار به منزله نبود این آثار در سینمای ایران نیست»، هیات انتخاب جشنواره 31ام تمام تلاش خود را کردند که از ورود این‌گونه فیلم‌ها جلوگیری کنند اما در مقابل هیات داوران نیز که باید همراه و هماهنگ با سیاست‌های جشنواره اقدام به معرفی آثار برتر نمایند، در چند مورد از جمله اعطای سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه به فیلمی چون «قاعده تصادف» و جایزه هیات داوران به «کلاس هنرپیشگی»، مهر تایید دیگری بر نبود یک برنامه مدون و منسجم در سیاست‌های سینمایی دولت زدند.

ناگفته نماند که نگاه نگارندگان صرفاً به اقدامات سلبی ختم نمی‌شود. مجموعه دستگاه‌های زیر نظر مستقیم وزارت ارشاد در کنار مراکزی چون حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، صرفاً مسئول سانسور و عدم نمایش فیلم‌های مسئله‌دار نیستند! (البته فیلم‌هایی که در بیشتر مواقع خود این مراکز سرمایه‌گذار آن هستند). این مراکز وظایف سنگینی چون برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و سرمایه‌گذاری‌های کلان با توجه به گفتمان انقلاب اسلامی ایران، تربیت نیرو، عدم انفعال در مقابل سینماگران، تولید محتوا و نظریه‌های منتج از گفتمان انقلاب اسلامی با کمک مراکزی چون حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها و… را دارند که بررسی این اقدامات ایجابی نیاز به یادداشت مستقلی دارد.

با توجه به کم‌کاری دولت اخیر در مسئله حجاب در وادی سینما، امیدواریم دولت یازدهم برنامه‌های کاربردی‌تر و نظارتیِ دقیق و منصفانه‌تری بر سینما داشته باشد. توجه به سینما ورسانه‌های تصویری مسئله بسیار مهمی است و جا دارد مدیران باتجربه و متخصص دراین زمینه فعالیت کنند.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران/ مریم اسماعیلی

شبکه‌های ماهواره‌ای که این روزها برنامه‌های گسترده‌ای را علیه فرهنگ ایرانی اسلامی جامعه ما در دست پخش دارند اهداف پیدا و پنهانی را برای این اقدامات خود تعریف کرده‌اند. نگاهی به عملکرد رسانه‌های غربی و علی‌الخصوص شبکه‌های فارسی زبان به عنوان اصلی‌ترین توپخانه‌های جنگ نرم دشمنان نشان می‌دهد که این شبکه‌ها بانوان ایرانی را یکی از اصلی‌ترین مخاطبان خود قرار داده‌اند و درصدد هستند تا حداکثر تاثیر گذاری را بر این قشر داشته باشند. نوع نگاه بانوان به مسائل که با احساسات بیشتری نسبت به مردان همراه است این فرصت را در پیش روی دشمنان پیش آورده است تا آنان به تلاش برای تغییر در سبک بانوان ایرانی بپردازند. نگاهی به فحوای سریال‌هایی که از سوی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان پخش می‌شود به خوبی بیانگر این موضوع است که زن ایرانی مسلمان آماج حملات اعتقادی قرار گرفته است. در این شبکه‌ها با تزریق شائبه‌های فمینیستی سعی می‌شود تا جایگاهی که دین مبین اسلام برای زنان تعریف کرده است مخدوش و قدیمی جلوه داده شود و این در حالی است که اسلام با وضع قوانین مطابق با نیازهای فرد و جامعه توانسته است پاسخی گویا در خصوص حضور و نقش زنان در خانواده و اجتماع ارائه دهد. آن‌گونه که از فحوای سریال‌ها و فیلم‌های شبکه‌های ماهواره‌ای بر می‌آید آن است که این شبکه‌ها هدفی جز شکست در ساختار خانواده ندارند. به عنوان مثال در اغلب سریال‌های این شبکه‌ها شخصیت‌های اصلی دم به دم از خدا و معنویت صحبت می‌کنند اما زمانی که در یک معادله احساسی قرار می‌گیرند کاملا عقلانیت لیبرالی بر فضای داستان حاکم می‌شود. عقلانیتی که مبتنی برفردگرایی و لذت گرایی است و این اجازه را به فرد می‌دهد تا به راحتی به خانواده خویش خیانت کند بی آنکه هراسی داشته باشد که از سوی وجدانش مورد سرزنش قرار گیرد. چرا که وی بر اساس یک حساب منطقی و عقلانی ــ حسابی منطقی که اساس را بر فرد می‌گذارد و به وی این اجازه را می‌دهد تا در مدت کوتاه عمر تنها به خویش بیندیشد ــ عمل کرده است. شبکه‌های کمتر سیاسی جدید بیشتر به مسائل فرهنگی ـ اجتماعی تکیه کرده و خانواده و روابط انسانی به عنوان بزرگترین سرمایه جامعه را هدف قرار داده‌اند. به عنوان مثال برخی از شبکه‌های ذکر شده با پخش فیلم و سریال‌های شبانه روزی اهداف زیر را دنبال می‌کنند:

- ترویج خانواده‌های بی‌سامان و لجام گسیخته در مقابل ساختار سنتی خانواده

- ترویج و عادی جلوه دادن خیانت زن به همسر و البته شوهر به زن

- بی اهمیت جلوه دادن احترام به والدین

- عادی جلوه‌دادن رابطه جنسی دختر و پسر قبل از ازدواج تا حد باردار شدن

- هویت‌زدایی از مفهوم خانواده به عنوان کوچک‌ترین واحد اجتماعی مستقل و موثر

- عادی جلوه‌دادن سقط جنین برای دختران قبل از ازدواج به عنوان راه حلی طبیعی برای رفع دلهره‌های احتمالی در روابط جنسی دختر و پسر

- تعصب زدایی از کانون خانواده و ترویج بی‌تفاوتی نسبت به حریم خانواده

- ترویج مفهوم زندگی با دیگران به جای ازدواج

- ترویج فمینیسم و کم‌رنگ‌کردن نقش مرد در جامعه

- مخدوش نمودن رابطه فرزندان پسر و دختر در خانواده

- افزایش تاثیر پذیری جنسی و خشونت در جوانان و نوجوانان بخصوص از طریق پخش موزیک ویدئوهای خاص

- پی ریزی و ایجاد آمادگی ذهنی تفکر شیطان پرستی در نوجوانان و جوانان

روزنامه رسالت

در دنیای امروز مقوله مصرف از مواردی است که بر بیشتر ابعاد زندگی انسان تأثیرگذار است. در نظر بگیرید بخواهیم به حوزه زندگی فردی یک انسان نگاه کنیم، می‎بینیم که مقوله مصرف در روند زندگی او جاری است به‎طوری که از وضع پوشاک و خوراک او گرفته تا وضعیت بهداشت فردی و دیگر موارد، مصرف حضوری پررنگ دارد.  هم‎چنین، در حوزه زندگی اجتماعیِ یک فرد هم این مقوله مصرف است که نقشی مهم و تعیین‎کننده را ایفا می‌کند.  در اسلام، به مقوله مصرف و اخلاق مصرفی بسیار توجه شده است. قرآن کریم و روایات حضرات معصومین(علیهم السلام) بهترین گواه بر این مدعاست.  در این نوشتار نیز، سعی شده است تا به برخی از ابعاد مقوله مصرف و اخلاق مصرف از نظر دینی پرداخته شود و نظرات دین پژوهانه‎ای در این باب به دست آید تا هم در زندگی فردی و هم در زندگی اجتماعی به‎کار گرفته شود.

صفحات: 1· 2

  در این یادداشت نویسنده سعی نموده است با طرح ۱۸ سؤال نقدی بر روند نظارتی بازی رایانه‌ای که به تعداد قابل توجهی وارد کشور می‌شوند داشته باشد. با توجه به سطح تأثیرگذاری بازی‌های رایانه‌ای خارجی و وارداتی بر روی جوانان و نوجوانان این مرز و بوم و قدرت تخریب اذهان مخاطبان چه مقدار باید هزینه کرد که شرایط را به حالت ماقبل برگرداند؟
پس از مصوبه ۵۸۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی، بنیادی تحت عنوان «بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای» در ذیل معاونت سینمایی وزارت ارشاد شکل گرفت که وظیفه حمایت از صنعت بازی‌های بومی بر عهده آن گذاشته شد. این نهاد با توجه به احساس وظیفه و بندهایی از اساس نامه و با توجه به واردات بدون ضابطه و بی سر و سامان بازی‌های رایانه‌ای خارجی، شورایی تحت عنوان «شورای طبقه‌بندی بازی‌های رایانه‌ای» را تشکیل داد که وظیفه رده‌بندی سنی بازی‌های رایانه‌ای به عهده آن نهاده شد.

شورای طبقه‌بندی بازی‌های رایانه‌ای در گام اول اقدام به تنظیم سند ریتینگ (رده‌بندی بازی‌های رایانه‌ای) کرد و مسولان بنیاد تنظیم این سند را در پروژه‌ای به یک شرکت خصوصی واگذار کردند؛ اینکه چرا مسئله‌ای با این حساسیت به یک شرکت خصوصی واگذار می‌شود نکته قابل تاملی است که در مقال دیگر به آن می‌پردازیم؛ اما مسئله این است که این موضوع در کشورهای دیگر به عنوان «پروسه ریتینگ» مطرح است یعنی اینکه سند باید با توجه به شرایط جامعه دائماً به روزرسانی شود در صورتی که شرکت پیمانکار مدنظر که وظیفه تنظیم سند ریتینگ را به عهده داشته تا اتمام پروژه با این بنیاد همکاری کرده و پس از اتمام کار تمام ارتباط خود را با بنیاد قطع کرده است.
اطلاعات منتشره در دو کتاب انتشارات بنیاد در حوزه رده بندی، مبین این نکته است که سند رده بندی دارای مشکلاتی عدیده ای است. مثلاً اندازه‌گیری صحنه‌های دارای مشکل یکی از اجرای رده‌بندی می‌باشد که مسوولان بنیاد مدعی هستند به این مسئله اهتمام ویژه‌ای داشته‌اند با فرض بر این ادعا باز هم جای خالی رده‌بندی مفاهیم القایی یا رده بندی فضای گفتمانی در بررسی‌های به عمل آمده کاملاً محسوس است.
مدیرعامل بنیادملی بازیهای رایانه‌ای اخیراً اعلام کرده که در نظام رده‌بندی بازی‌های رایانه‌ای ۱۷۸ معیار تعریف شده که بر‌اساس آن، رده سنی بازیها بر روی سی دی بازی درج می شود؛ اما نگارنده هیچگاه نتوانست به این معیارهای ۱۷۸ گانه دست پیدا کند.
مدیر بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای همچنین به تازگی در گفت‌و‌گویی با یکی از خبرگزاری‌ها مدعی شده برای اخذ مجوز هر بازی تمام مراحل بازی از ۳۰ ساعت تا ۹۰ ساعت بازدید می‌شود و همزمان این مراحل فیلمبرداری می‌شود.
با توجه به سخنان دور از ذهن مدیر بنیاد این مسئله به وجود می‌آید که چگونه می‌شود در مدت حضور ۱۴۶۹ روزه بهروز مینایی بر صندلی ریاست بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای ۲۰۸۷ عنوان بازی خارجی رایانه‌ای (یعنی به طور متوسط روزانه ۱٫۴ بازی) مورد بررسی قرار گرفته شود. اگر فرض کنیم برای بررسی هر بازی ۹۰ ساعت نه، بلکه متوسط ۶۰ ساعت زمان صرف شود و باز هم فرض را بر این بگذاریم که اداره بررسی بازی‌ها ۲۴ ساعته مشغول بررسی بازی‌ها بوده‌اند، ۱۲۰/۲۲۰ ساعت زمان برای بررسی این تعداد بازی (۲۰۸۷ بازی) یعنی قریب به ۱۴ سال کار ۲۴ ساعته نیاز است!!!
جالب‌تر آنکه تقریباً ۷۵ درصد این بازی‌های خارجی توانسته از فیلتر نظارتی بنیاد بگذرد و این خود معمایی پیچیده است که چگونه می‌شود ۷۵ درصد از محتوای تولیدات نظری و مفهومی غربی به راحتی از فیلتر ارزشی نظام جمهوری‌اسلامی عبور کند.
نکته قابل توجه اینکه بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای بابت هر عنوان سی دی بازی مبلغ ۱۰۳۰ ریال بابت هولوگرام از شرکت ناشر دریافت می‌کند. حال آنکه اساساً در شرح وظایف وزارت ارشاد و دوایر زیر مجموعه، فروش خدمات ممنوع می باشد و در مواردی هم که دریافت پول مجاز دانسته شده (مانند کارشناسی فیلم) مبالغ به حساب خزانه دولت واریز می‌شده است نه به حساب سپرده کوتاه مدت نزد بانک خصوصی!
برای روشن‌شدن میزان درآمد بنیاد بازی‌های رایانه‌ای (فقط از محل فروش هولوگرام) به این نکته توجه کنید. هر شرکت داخلی که در زمینه نشر بازی‌های رایانه‌ای فعالیت می‌کنند ۵۰۰۰ هزار نسخه از بازی FIFA 2010 را منتشر کرده است. حال اگر این تعداد را در ۲۲ شرکت ناشر بازی‌های رایانه در کشور(طبق آمار بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای) ضرب کنیم، به تیراژ ۱۱۰ هزار تایی فقط یک بازی می‌رسیم که اگر ۱۱۰ هزار را در قیمت هولوگرام ۱۰۳۰ ریالی ضرب کنیم،درآمد بنیاد از فروش هولوگرام برای یک بازی به رقم ۰۰۰/۰۳۳/۱۱ در یک بازی می‌رسد.
دکتر مینایی مدیرعامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای همچنین در اظهارنظر دیگری گفته «از مجموع ۲ هزار بازی رایانه‌ای خارجی موجود در کشور، ۷۰۰ بازی رایانه ای به دلیل مغایرت با شئونات اسلامی و ترویج خشونت، مجوز بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای را دریافت نکرده‌اند.»
البته در آمارهایی که جناب مینایی ارائه کردند نکته‌ای وجود دارد و آن اینکه بازی‌های رایانه‌ای خارجی که در طول تصدی‌گری ایشان در سمت مدیریت بنیاد توانسته مجوز نشر دریافت کند ۱۵۳۰ عنوان بدون ویرایش و ۳۵۳ عنوان غیر مجاز بوده است. (اطلاعات سایت بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای خرداد ماه ۹۰)
در تاریخ ۱۶/۸/۹۰ در جلسه ۷۰۰ شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز به پیشنهاد وزیر محترم ارشاد در راستای اصلاح‌بند ۳ ماده ۲ اساسنامه بنیاد حمایت و نظارت بر گسترش فرآیند تولید، تأمین،‌ واردات، صادرات،‌ آماده‌سازی، تکثیر و صدور مجوز تولید و توزیع انواع بازی‌های کنسولی و رایانه‌ای به صورت مستقل از ارشاد به عهده بنیاد نهاده شد؛ البته مغایرت این مصوبه قانونی نیز با قوانین جاری کشور خود قابل تأمل می‌باشد که در این مقال به آن نمی‌پردازیم.
با توجه به آمار و اطلاعات سایت رسمی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در تاریخ ۳۰/۸/۹۰ در فرآیند صدور مجوز تعداد ۲۰۷۸ بازی بررسی و تعداد ۱۵۳۰ بازی مجاز بوده است، ضمناً ۳۵۳ بازی نیز غیرمجاز اعلام شده. همین آمار در تاریخ ۲/۱۲/۹۰ به عدد ۸۱۷ عدد بازی غیرمجاز افزایش پیدا کرده و ۷۳۹ مجاز قلمداد شده است. در تاریخ ۲۴/۱/۹۱ نیز عناوین بررسی شده ۱۷۳۲ تقلیل پیدا کرده که از این تعداد ۷۴۷ عنوان، مجاز و حدود ۱۴۸ عنوان آن حکم ویرایش گرفته و مابقی ممنوع شده است.

حال در این مقال سؤالاتی مطرح می‌شود که در ادامه از نظرتان خواهد گذشت.

/ ۱/ اولاً به چند شرکت و چه تیراژی مجوز نشر صادر شده؟ چه مقدار هولوگرام به شرکت‌های توزیع کننده بابت بازی‌های فوق فروخته شده است؟ عواید فروش صرف چه شده است؟ آیا ابلاغیه عدم فروش به شرکت‌ها در تاریخ ممنوعیت صادر شده است؟

/۲/ مسئولیت صدور مجوزهای ابطالی به عهده چه کسانی است؟

/‌۳/ عواقب سوء، نشر این محصولات غیرفرهنگی در جامعه که گریبان خانواده‌ها را گرفته است به عهده چه کسانی است؟

/۴/ با توجه به سطح تأثیرگذاری این بازی‌ها بر روی جوانان و نوجوانان این مرز و بوم و قدرت تخریب اذهان مخاطبان چه مقدار باید هزینه کرد که شرایط را به حالت ماقبل برگرداند؟

/۵/ تکلیف شرکت‌های چندملیتی مانند سامسونگ که از اسپانسر مسابقات این بازی‌ها در کشور می‌باشد به عهده چه کسانی خواهد بود؟ چه کسانی موجب مجاز شمردن عملکرد شرکت‌های فوق بوده‌اند؟ و با چه استدلالی شرکت‌های چند ملیتی تجاری در حوزه سیاست‌گذاری فرهنگی ورود پیدا می‌کنند؟

/۶/ آیا ابطال این مجوزها موجب عدم فروش این بازی در بازار نیز می‌شود یا ممنوعیت‌ها به صورت مجازی و مصنوعی است؟

/۷/ آیا می‌توان ساختار صدور مجوز محصولات فرهنگی آن هم با این چنین تأثیرات و سطح مخاطب را به شرکت غیر دولتی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای سپرد؟

/‌۸/ ضرر شرکت‌های تولیدی که این محصولات را تولید کرده‌اند و کاملاً قانونی اقدام به نشر این محصولات نموده‌اند و حال با توجه به ممنوعیت‌های صادره توسط بنیاد ملی سرمایه‌هاشان به خسران می‌رود را چه کسانی جبران می‌کنند؟

/ ۹/ سودهای حاصله از فروش این باز‌ی‌ها که موجب اضمحلال اخلاقی فرزندان این مرز و بوم می‌شود به جیب چه کسانی سرازیر می‌شود؟

/۱۰/ خروج سرمایه‌های ملی در بازی‌های آنلاین (تراوین) با رده بندی سه سال توسط شرکت ایرانی که به جیب شرکت‌های آلمانی طرف قرارداد بازی‌ سرازیر شده است را چه کسانی پاسخگو می‌باشند؟

/ ۱۱/ تکلیف مجلات بازی‌های رایانه‌ای که عملاً وظیفه تبلیغ بازی‌های رایانه‌ای وارداتی را دارند در کجا روشن می‌شود؟ آیا معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد پاسخگو خواهد بود؟

/۱۲/ چه نهاد فرهنگی در کشور وظیفه بررسی سطح تأثیرگذاری این بازی‌ها را بر عهده دارد؟

/۱۳/ چه تضمینی وجود دارد که این روند با محاکمه این عوامل یا خلع مدیریت عوامل نامبرده ادامه پیدا نکند؟

/۱۴/ آیا در نظام قانون‌گذاری برای این چنین سوءمدیریت‌های فرهنگی که تأثیرات درازمدت دارد مجازاتی تعریف شده است و اگر شده بر چه کسانی مترتب است؟

/۱۵/ اینکه صدور مجوز این بازی‌ها توسط بنیاد ملی صورت گرفته و ممنوعیت ۸۰۰ بازی فوق نیز توسط همان نهاد صورت گرفته حال چه تضمینی وجود دارد که ۱۱۰۰ بازی باقی مانده حامل مفاهیم سوءفرهنگی نباشد؟

/۱۶/ چه تضمینی وجود دارد که عوامل پیگیری کننده این معضل فرهنگی اعم از کارشناس شاکی، ضابط و قاضی پرونده مورد هجمه مافیای نشر این محصولات قرار نگیرد؟

سایت مشرق

 اینترنت پدیده‌ای نوین است که در دنیای کنونی انسان‌ها، با پیامدهای منفی یا مثبتش روز به روز در حال گسترش و فراگیر شدن است. گرچه این شبکه وسیع جهانی جهت مصارف مثبت و پیشبرد و پیشرفت در علوم و اطلاع رسانی در سطح جهانی طراحی شده است اما با گسترش روز افزون این شبکه، بعضا سوء استفاده‌های صورت می‌پذیرد که در صورت عدم توجه و بی موالاتی چه بسا منجر به از هم پاشیدن بنیاد خانواده‌ها گردد.

هر روزه شاهد برجسته سازی‌های از سوی رسانه‌ها و صاحب نظران جهت معرفی و بهبود بخشیدن آثار مثبت شبکه جهانی اینترنت و همچنین فعالیت‌ها، ایده‌ها و پیشنهاداتی جهت کاهش آثار منفی اینترنت هستیم.

در سطح کلان و بصورت کلی اینترنت آثار مثبتی از قبیل تجارت الکترونیک در عالم اقتصاد، کاهش بسیاری از هزینه‌ها در بعد اجتماعی، سرعت در انتقال داده‌ها و اخبار و پیشرفت در تسلط به زبان جهانی انگلیسی در بعد اطلاع رسانی و فرهنگی و … را در پی داشته است.

همچنین این شبکه گسترده در بهبود امنیت ملی کشورها و جوامع انسانی و ارتباط گسترده ای که بین سازمان‌ها و موسسات و مشتریان مختلف و روابط خانوادگی تاثیر قابل ملاحظه و مؤثری داشته است.

اینترنت تأثیرات و نمودهای مختلفی در خانواده‌های مختلف داشته است. به‌گونه‌ای که در جایی باعث بهبود بخشی و حتی احیای  روابط بین اعضای خانواده شده و در جایی بنیان خانواده‌ای را تخریب و باعث نابودی و از هم پاشیدگی آن شده است.

در جوامع امروزی اینترنت باعث گردیده است که نقش گفت‌وگو بسیار کمرنگ‌تر از گذشته شود  به‌طوری که با گسترش رسانه‌های ارتباط جمعی ارتباطات میان افراد کاهش یافته و کمتر می‌بینیم که در ادارات، سازمان‌ها، اجتماعات نزدیکان و دوستان و خانواده‌ها افراد با یکدیگر به گفت‌وگو و تبادل نظر بپردازند و این عدم تمایل برای گفت‌وگو می‌تواند زنگ خطری برای ارتباطات بین انسان‌ها باشد.

1. خانواده و اینترنت

در خانواده‌های امروز شاهد این ماجرا هستیم که فرد پس از بازگشت از محل کار یا تحصیل یا … به کانون خانواده بلافاصله به اتاق خویش رفته و مشغول کار با رایانه و اینترنت می‌شود و حتی وعده‌های غذایی و میان وعده‌های خود را به جای اینکه در کنار خانواده و  با لذت میل کند با عجله پشت همان میز رایانه میل می‌کنند. این کاهش گفت‌وگوهای خانوادگی پیامدهای جبران ناپذیری را به دنبال دارد، از جمله میزان شناخت افراد خانواده نسبت به یکدیگر را کاسته و باعث بدبینی‌ها و در نتیجه عدم اعتماد اعضای خانواده نسبت به یکدیگر شده و این‌گونه می‌شود که پس از مدتی این ارتباط ضعیف و بدبینانه  باعث گوشه گیری (به‌خصوص‌نوجوانان و جوانان) و عدم رغبت به زندگی اجتماعی و ارتباط با خانواده می‌شود.

2. خانواده و اینترنت

یکی از سوء استفاده‌ها و تهاجماتی که در شبکه جهانی اینترنت صورت گرفته است نشر تصاویر مستهجن و غیر اخلاقی است که باعث شده است این تصاویر خلاف عفت عمومی به آسانی در دسترس کودکان و نوجوانان کنجکاو قرار بگیرد.

از طرف دیگر اینترنت بستری فراهم کرده است تا افرادی بصورت آشکار یا پنهانی مطالب موجود در وبلاگ‌ها یا سایت‌ها را بدون ذکر منبع و کسب اجازه از آنها به غارت برده که با توسعه و معمول شدن آن موجب می‌شود روحیه عدم توجه به حقوق دیگران رواج پیدا کند و تجاوز به حقوق دیگران امری عادی و معمول گردد. یکی از خصوصیات اینترنت این است که باعث وابستگی افراد به خود می‌شود، بدین معنی که پس از مدتی استفاده از آن، این استفاده مستمر و مداوم شده و به اعتیاد اینترنتی تبدیل می‌شود پس لازم است که والدین حد و مرزها را در استفاده از اینترنت برای کودکان و فرزندانشان تعیین کنند و این مسئولیتی مهم و جدی است که به عهده والدین می‌باشد تا مدت و زمان استفاده فرزندانشان از اینترنت را مدیریت و سرپرستی کنند.

3. خانواده و اینترنت

والدین باید به فرزندان خویش بیاموزند که حرمت‌های خانوادگی و شخصی را نگه دارند و تصاویر خانوادگی و شخصی فقط و فقط مختص حریم خانواده است و نباید در معرض عموم قرار گیرد و همچنین فرزندان این آگاهی را پیدا کنند که تمام اطلاعات موجود در اینترنت قابل اعتماد و واقعی نیست و نباید به سایت‌ها و وبگاه‌های ناشناخته وارد شوند و این نکته فراموش نشود که خود والدین باید آگاهی لازم در مورد مصرف اطلاعات شبکه اینترنت داشته باشند که این آگاهی باعث می‌شود روند بهره‌وری از اطلاعات اینترنت بهبود یابد.

وبلاگ شایگان