تنها یک دقیقه

سگ بازی و سگ گردانی طی سالهای اخیر به یكی از معضلات پایتخت نشینان تبدیل شده است بطوریكه علاوه بر ایجاد مزاحمت برای برخی شهروندان رواج دهنده فرهنگ مبتذل غرب است. پلیس نیز اعلام كرده با این پدیده برخورد می‌كند اما شهروندان تاكنون برخورد قاطع و جدی از ماموران را در این زمینه ندیده اند.

در حالی بر اساس مصوبه مجلس سگ بازی ممنوع شده است كه برخی از پایتخت نشینان نگهداری سگ را باعث تفاخر خود می دانند. این افراد با سگ هایی كه برخی از آنها قیمتی میلیونی دارند در شهر می چرخند و از نگاه شهروندان به خود و سگشان احساس غرور و تفاخر می كنند. از سوی دیگر اهمال پلیس با این موضوع باعث شده سگ بازان در خیابان های پایتخت جولان دهند. كافی است سری به خیابان های شمال تهران بزنید و با انواع مختلف سگ در این محله ها روبرو شوید كه صاحبانشان آنها را برای گردش به خیابان آورده اند. بوستان‌ها بعد از ساعت 9 و 10 شب در برخی مناطق در تسخیر سگ‌بازها هستند. اگر در این ساعت‌ها به یكی از این بوستان‌ها پا بگذارید، افرادی را در سنین مختلف می‌بینید كه قلاده سگی را در دست گرفته و حیوان را به گردش آورده‌اند و این تقید همیشگی برای گردش شبانه گاهی رشك‌برانگیز است! شاید برخی سگ‌بازان متاهل كه دارای فرزند هم هستند، به میزان تعصبی كه به گردش رفتن با حیوان دارند، مقید به تفریح با فرزندان نباشند (بگذریم از آنها كه حیوان را جایگزین فرزند كرده‌اند!)

تا چند سال قبل زنان بیشتر به نگهداری سگ علاقمند بودند اما حالا پسران جوان نیز به طرفداران سگ های خانگی پیوسته اند و با قرار دادن سگ ها روی صندلی جلوی خودروهای گرانقیمت خود خیابان های شمال تهران را بالا و پائین می كنند.

بدیهی است این مجال، محل بحث درباره دلایل و عوارض گسترش سگ‌بازی در جامعه اسلامی نیست. بدیهی است هیچ‌یك از دست‌اندركاران حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی بر این پدیده مذموم صحه نمی‌گذارند.

سگ‌های تزئینی (كه قیافه‌ای شبیه عروسك برایشان درست می‌شود) قطعا نه برای نگهبانی به خدمت گرفته می‌شوند و نه خدمت دیگری (از نوع سالم و بهداشتی) از آنها برمی‌آید.خود آنها نیازمند مراقبت دائم هستند و نمی‌توانند كمك حال صاحبانشان باشند، جز آن‌كه همدم و همراه ساكتی باشند برای مرفهین بی‌دردی كه از فرط خوشی در دنیا احساس رنج می‌كنند و آخرت را سه‌طلاقه كرده‌اند! یا آنها كه در پی بهره‌های دیگری هستند كه اساسا فكر كردن به آن هم، آدم را از انسان بودن خود شرمنده می‌كند! و جای تاسف است كه برخی از ضعیفان جامعه نیز با الگو گرفتن از مرفهین پیش‌گفته، ادای آنها را درمی‌آورند و به ترویج این پدیده ناپسند دامن می‌زنند.

رواج فرهنگ غربگرایی

دكتر حسینی – آسیب شناس اجتماعی- در این زمینه می گوید : رواج سگ گردانی رواج فرهنگ مخرب غرب در جامعه است. متاسفانه این فرهنگ در جامعه رو به رشد بوده و نیاز است با آن برخورد جدی صورت گیرد. در ایران سگ ها برای نگهداری از احشام و خانه ها استفاده می شدند و به دلیل اینكه ایرانیان این حیوان را نجس می دانند از ورودش به داخل خانه خودداری می كردند.

اما حالا با رواج فرهنگ غربزدگی در كشور شاهد آن هستیم این حیوان به راحتی به خانه ها راه یافته و وسیله ای برای تجمل گرایی است. نگهداری از سگ های گرانقیمت با هزینه های بالا در بین جوانان رو به رواج است. متاسفانه شاهد هستیم حس برخی از زنان به سگ هایشان باعث شده آنها دیگر تمایلی به بچه دار شدن نداشته باشند.

بیماری هایی كه سگ بازان را تهدید می كند

متاسفانه اغلب كسانی كه در ایران به دنبال نگهداری حیوانات خانگی هستند این موضوع برایشان بیشتر جنبه خودنمایی دارد، به خصوص در سال‌های اخیر كه خرید و فروش حیوانات خانگی با قیمت‌های بالا و نامگذاری‌های عجیب و غریب روی آنها بیشتر به یك مد شباهت پیدا كرده است. اما این مدگرایی فارغ از مزاحمت‌هایی كه برای دیگر شهروندان در پی دارد نگهدارنده این حیوانات را نیز دچار مشكل می‌كند.

سگ از نظر فقه اسلام جزء نجاسات شمرده شده و خرید و فروش آن حرام است. البته به فتوای مراجع معظم تقلید خرید و فروش و نگهداری سگ شكاری-سگ گله و زراعت و سگ باغ و بستان و خانه و انواع سگهای مطرح شده از این حكم استثناء شده است ولی نجاست آنها به قوت خود باقی است. افرادی كه از سگهای خانگی نگهداری می ‌كنند به دلیل این‌كه اغلب پس از تماس با حیوان دست ‌های خود را نمی ‌شویند یا ممكن است این حیوان به رختخواب صاحب خود نیز راه پیدا كند، در بیشتر موارد میكروب ‌های سگ به افراد منزل منتقل شده و احتمال انتشار میكروب بین اعضای خانواده نیز بیشتر می ‌شود.

پژوهشگران آمریكائی معتقدند، تقریبا تمام كسانی كه سگ دارند با سگ شان غذا می ‌خورند و بیش از نیمی از آن ها به این حیوان اجازه می‌دهند كه روی تختخواب شان كنار آن ها بخوابد. آزمایشات نشان می دهد بسیاری از میكروب های مدفوع سگ، در اثر انگشتِ صاحبان آنها، وجود دارد. همچنین 10 درصد از افرادی كه در خانه سگ دارند دارای زنجیره‌های باكتریایی ” E coli ” هستند كه هم در حیوان و هم در صاحب آن مشاهده می شود. از سوی دیگر، آسیب‌پذیرترین افراد جامعه در برابر رونق هدفمند آمیزش زندگی خانواده‌‌ها با انواع سگ‌ها، كودكان هستند. كودكان به حیوانات هم نگاهی شبیه اسباب‌بازی دارند و وقتی قبح سگ‌بازی ریخته و این موضوع به امری رایج تبدیل شد، مطالبه كودكان از پدر و مادر خود برای داشتن سگ كوچكی كه مثل اسباب‌بازی در دستان همسالان یا بزرگ‌ترهای همسایه و فامیل دیده‌اند، چندان دور از انتظار نیست!

از سوی دیگر، آپارتمان‌نشینی و سگ‌بازی به معنای آلوده كردن نه‌تنها زندگی خود كه به كثافت كشیدن زندگی چند خانواده دیگر هم هست.

نجاست تنها در محدوده یك خانواده باقی نمی‌ماند بلكه تمام مشاعات ساختمان را هم آلوده می‌كند و این‌گونه كه پیش می‌رود، شاید بزودی شاهد آن باشیم كه هنگام ساخت آپارتمان‌های لوكس، در كنار انباری و پاركینگ، لانه سگ هم تعبیه شود!

شاید پیدا كردن پاسخ پرسش‌های زیر راهگشا باشد:

1ـ چه كسی متولی مبارزه با پدیده مذموم سگ‌بازی در جامعه است؟‌ آیا توقع صرف مبارزه قهرآمیز نیروی انتظامی با فروشندگان و سگ‌گردانان كفایت می‌كند و موجب برافتادن این امر می‌شود؟

2ـ كدام یك از مراكز فرهنگی در مقام مبارزه با این اقدامات زشت و ناپسند و دور از فرهنگ اسلامی ایرانی برآمده‌اند؟

3ـ كدام مركز فرهنگی وظیفه رصد شیوه‌های تهاجم نرم دشمن و هشدار بموقع به مراكز فرهنگی و انتظامی را برعهده دارد؟

4ـ اساسا در برابر این‌گونه تهاجمات فرهنگی كدام رشته فعالیت‌ها را می‌توان با درگیر كردن نهادهای خصوصی و دولتی انجام داد؟