تنها یک دقیقه

شیوه جنگ سنتی ، که در آن زندگی انسان ها با درگیری های نظامی از بین می رود ، به پایان رسیده است . جنگی که در آن با زور ، اراده یک فرد به وسیله تهدید (چماق) بر دیگران تحمیل می شود . جنگ نیمه سخت نیز که بر روشهای اقتصادی تکیه دارد و با ساز و کار های محاصره اقتصادی ، تطمیع ، رشوه دادن و انعقاد قرار داد ، اراده فرد به دیگران تحمیل می شود نیز جایگاه خود را از دست داده است .

اکنون دوره ، دوره جنگ نرم است . جنگی که بر جاذبه ها تکیه دارد و در پی آن است که بدون خشونت و با استفاده از هر گونه تبلیغات روانی و رسانه ای جامعه هدف را به زانو در می آورند و بدون درگیری نظامی و گشودن آتشی ، رقیب را به انفعال یا شکست برسانند.

 جنگ نرم در پی از پای در آوردن اندیشه و تفکر جامعه هدف است تا حلقه های فرکی و فرهنگی آن را سست کرده و با بمباران خبری و تبلیغاتی ، تزلزل و بی ثباتی را در نظام سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی حاکم تزریق نماید.

به عبارتی جنگ نرم در خفا و بدون اعلان جنگ صورت می گیرد و در آن بر اندیشه و احساس طرف مقابل تسلط حاصل می شود. در نتیجه با کمترین هزینه ، بیشترین منفعت به دست می آید . البته شباهتهایی نیز میان جنگ سنتی و جنگ نرم وجود دارد و آن این که در هر دو «تحمیل اراده فرد به دیگران» نهفته است.