یکی از دغدغه های دلسوزان فرهنگی این است که چرا خیلی ها به چادر رغبت نمی کنند درحالی که اسلام دین جامعی است و مشکل اصلی ما عدم تفهیم فلسفه چادر برای نسل جوان بوده لذا وقتی مسئولان فرهنگی و دولتی خواستند در این مورد چاره اندیشی کنند متاسفانه به جای اصل به فرع پرداختند و حواشی را پررنگ کردند.
چنانچه برای ذائقه سازی، انواع مدلها و طرح های چادر را به طراحان لباس سپردند و بازار چادرهای جورواجور با نام های مختلف داغ شد مانند چادرملی، دانشجویی، قجری و… که البته بعضی از آنها تا حدودی پوشش مناسب دارند اما به دلیل عدم نظارت برچگونگی طراحی ها و مدل سازیهای چادر، هر بار شاهد یک مدل و شوی چادرهستیم، آن هم چادرهایی که بیشتر مصداق تبرج وجلوه گری زن مسلمان هستند تا پوشش کامل؛ به صورتی که حتی در نمایشگاه بین المللی قرآن زی رنظر وزارت ارشاد 50 نوع مدل چادر تبلیغ وعرضه می شود و به راحتی از آن چادرهای متنوع و مزین شده با نام چادر مجلسی و مهمانی یاد می کنند!!
بعد از برپایی نمایشگاه قرآن سال گذشته پیامکهای تبلیغی مختلفی داشتیم که یکی از آنها عجیب و در عین حال ناراحت کننده بود با این مضمون که؛ 50نوع مدل چادر در بخش عفاف و حجاب بیستمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم آماده عرضه برای بازدیدکنندگان است. کنجکاو شدیم تا ببینم این انواع مدل چادرها چیست- درحالی که ما فقط یک پوشش اسلامی داریم- آن نمایشگاه از مانکن های منقش شده، چادرهایی در مدلهای مختلف سرکرده اند پر شد بود که تنوع طرح و مدل انها از مانتوهای دختران خیابانی بیشتراست.
چادرهایی با کلاهکها و آستینهای سنگ دوزی شده ، روبانهای رنگی و… وقتی از مسئول بخش پرسیدیم اینها چه چادرهایی است که بیشتر از مانتو خودنمایی می کند. گفت: اینها چادرهای مجلسی هستند؟! مهم حجاب است که این چادرها دارند؟!! چطور می شود که عمداً یا سهوا خودمان حجاب را تحریف می کنیم و چاد راین پوشش اسلامی دستاویز نگاههای سلیقه ای قرار می گیرد.
سوال ما این است که فلسفه سرکردن چادر چیست که اینگونه به جانش افتاده ایم و کار دشمن را آسان کرده ایم و چادر او را وسیله بدحجابی قرار داده ایم و نه تنها نتوانستیم با فرهنگ سازی غیر مذهبی ها یا افراد ضعیف را جذب کنیم بلکه با چنین برنامه های کاریکاتوری به جای تقویت بنیه دینی جوانان مذهبی، آن ها را هم بیراهه می کشانیم؛ این اعلام خطر فرهنگی است، زیرا هرچند باید با توجه به اقتضائات روز و تنوع پیش برویم اما نه به هرقیمتی. باید مراقب باشیم تا مصداق آن ضرب المثل نشویم که فلانی می خواست ابرویش را درست کند ، زد چشمش را هم کور کرد.
متاسفانه به نظر می رسد دانسته و یا نداسته در امر حجاب و عفاف مسیر را اشتباه می رویم و برای جوانان مذهبی و خانواده های متدین الگوهای ناقصی از پوشش را القاء و نهادینه سازی می کنیم که این چادر مدل دار مجلسی مناسب شیک است یا سنگ دوزی این چادر بهتر است و… با این پوشش زیبا در محافل اجتماعی حاضر شوید.
درحالی که بعضی ازاین چادرها به مراتب از مانتوهای بدن نمای دختران خیابانی زننده ترهستند ودرشان یک زن محجبه نیست تا خود را در معرض تبرج و خودنمایی با پوشش چادر قرار بدهد. این هشداری است که ما به عنوان رسانه موظف به گوشزد آن هستیم، زیرا از قرار زنگ خطر مدگرایی در وزارت ارشاد به صدا در آمده است.
وزارت ارشاد و دستگاههای فرهنگی باید خود را موظف بدانند تا با مدگرایی غلط مقابله کنند نه اینکه خودشان وارد بحث مدگرایی آن هم در پوشش چادرشوند واین گونه شقه شقه اش کنند.
خیلی خوب می دانم که عکس ها جان ندارند، ولی وقتی پای حادثه ای در میان باشد، همه چیز مثل برف زمستانی آب می شود و دوباره جان می گیرد؛ درست مثلِ عکسی که پشت ستون، روی دیوارِ پذیرایی خانه ی جدید ما جا مانده بود.
